Zeeman in het evangelisatiewerk

Woensdag aan het eind van de middag hopen we in Amsterdam te zijn. Ze zeggen dat we vrijdagavond klaar zijn met lossen, maar je weet het nooit.’ Een WhatsApp van Aarnout Aalewijnse (47) uit Serooskerke, een dorpje op het Zeeuwse eiland Walcheren. We wilden met hem spreken over zijn activiteiten voor het evangelisatiewerk. Aarnout is getrouwd met Christa. Samen zijn ze de ouders van Mirjam (20), Judith (17) en Sam (10). Het gezin is lid van de Gereformeerde Gemeente van Middelburg-Centrum.

Als machinist op de coaster ‘Liamare’ is Aarnout meestal zo’n vijf weken achter elkaar op een van de Europese zeeën te vinden. ‘Dat is heel anders dan in het begin van ons trouwen, toen zwierf ik maanden achter elkaar de hele wereld over,’ zo relativeert hij. Nu is hij na een periode op zee eenzelfde aantal weken thuis. Die periode gebruikt hij graag om een steentje bij te dragen aan het werk binnen en vanuit de plaatselijke gemeente. ‘Naast vrijwilliger bij kringloopwinkel ‘De Ramsjburg’ ben ik sinds een aantal jaren lid van de evangelisatiecommissie. Toen in oktober 2015 de eerste uitnodiging kwam om met alle Zeeuwse gemeenten na te denken over textielinzameling was ik aan de wal, zodat ik die avond als afgevaardigde kon bezoeken. Het onderwerp sprak mij direct aan. Textiel inzamelen en ervoor zorgen dat het op een vast moment vlot weer wordt afgevoerd. Dat heeft natuurlijk ook alles met mijn werk in het vervoer te maken.’ Aarnout ging in gesprek met de evangelisatiecommissie en vervolgens sprak de kerkenraad zich positief uit over het initiatief.

Samen met Rob Dekker dacht Aarnout verder: ‘Wij wonen in Serooskerke. Dat is zo’n twintig minuten op de fiets naar Middelburg. Mensen uit de omliggende dorpen rijden niet zo snel naar Middelburg om een zak kleding te brengen op de inzameldag. Het is gelukt om zowel in de stad als in het buitengebied een paar mensen warm te maken voor de textielinzameling. Zij fungeren nu als inzamelpunt. Zes dagen per week kunnen mensen bij hen zakken met textiel inleveren. Zij bewaren het in de schuur of de garage. Als het teveel wordt halen we het op en brengen het naar de opslagcontainer in Middelburg. Zo gaat de inzameling continu door!’

Aan boord wordt de machinist ‘de meester’ genoemd. Door zijn collega’s wordt hij nu ook wel eens de voddenboer genoemd. Afgedankte kleding aan boord komt ook bij EVGG terecht. En ook aan de wal blijft Aalewijnse zoeken naar mogelijkheden: ‘Op een woensdagochtend moest ik samen met iemand anders honderd zakken kleding op gaan halen voor de Ramsjburg. Dit brachten we weg, maar er lag nog veel meer en dat moest ook weg. Bij de Ramsjburg konden we dat ook niet allemaal kwijt. Het restant mochten we toen weghalen voor de textielinzameling van EVGG. Het was echt een grote partij afgeschreven, oude, maar ongedragen herenkleding. Samen met Judith en Sam en nog een paar helpers hebben we het restant naar de container van EVGG gebracht. Toen ik alweer op zee was, hoorde ik dat een extra transport het prachtige bedrag van €4.740 had opgebracht, netto voor het evangelisatiewerk. Dat vind ik dan zo wonderlijk! De Heere neigt kennelijk de harten van mensen, ook in dit praktische werk!’